Uzaklardan bir ses olmanı isterdim, bir selam, bir nefes..
"Üşüme" diye seslenmeni isterdim..
Bir el olmanı isterdim, bir kol.. "Özledim" deyip
sarılmanı.. En karanlık yerinde düşlerimin çıkıp gelmeni isterdim. Kınalı bir
bahar gibi, umut ışığı olmanı isterdim hayatıma..
Gelseydin ve yaslasaydım başımı omuzuna, ağlasaydım doya doya..
Geçerdi üşümesi yüreğimin, geçerdi
üşümesi içimin, kirpiklerimde yağmurlar dumanlanmazdı biliyorum..
Ama
nafile, aramızdaki bütün yollar kapalı, Bütün dallar kesik..
Yokluğun buz gibi soğuk..
Üşüyorum..
Yüreğim de donmuş sanki. Gözlerimde..
Ateşler içinde bedenim..
Öyle bir üşüme ki, hiç bir şey ısıtmıyor artık. Bütün
uzuvlarım uyuşmuş. Ezip geçiyor ruhumu acılar..
Yoksun işte, kalbimin kuyusu en hazin sesle inliyor şimdi. Kirpikleri
kırılan bir zamanın teninde, ağrılı şiirler topluyorum gecelere
şimdi...
Bilirim, sevmek ve özlemek bir ateşe dokunmaktır; yakmaktır yüreğini
yangınlarda. Ama ben üşüyorum. Yokluğun buz gibi soğuk. Yakacak bir şeyimde
yok…
Ağlıyorum, buza dönüşüyor gözyaşlarım..
Ağlıyorum, akıp gidiyor
gözyaşlarım çağlayanlara..
Bakakalıyorum ardından çaresiz..
Ah!
bir el olsan dokunsan alnıma, okşasan saçlarımı bir baba şefkatiyle..
Geçerdi ağrısı başımın, geçerdi biliyorum.. Bir gül olsaydın bahçemde, koklasaydım.
Nefes nefes, çekseydim içime derin derin..
Bir göz olup baksaydın gözlerime,
çekip alsaydın içindeki hüznü..
Ah! bir bilsen nasıl sevinirdi yüreğim, nasıl
sevinirdi dudağımdaki gelincik, kapımdaki akasya..
Susuyorum artık derin derin..
Ve sessizce soluyorum bir hazan yaprağı
gibi..
Oysa ne kadar çok hasretim konuşmaya, anlatmaya anlaşılmaya..
Oysa ne çok istiyorum, tüm bedenimden söküp almanı yalnızlığımı, hicranımı bir
tılsımla..
Yüreğim kanrevan, dikenler acımasız, ayaklarım kırık koşamıyorum
artık doruklara, menzil uzak..
Gel!.
Yüreğim ol seher gülüm, her ölümümde bana yeniden hayat ver. Elim ol, ayağım ol,
canım ol, Gecem - gündüzüm ol..
Ağlayan gözlerim ol her damlada yeniden doğur
beni, yeniden doğur umudumu. Her öldüğümde yeniden yarat ki, seni ne kadar
özlediğimi anlatayım yeryüzündeki bütün canlı cansız varlıklara, ne kadar çok
sevdiğimi..
Önce;
sen gel sevgilim solmadan resimler, şiirler sislenmeden... İslenmeden geceler,
Sonra ölüm gelsin.
Yoksun işte, kalbimin kuyusu en hazin sesle inliyor şimdi.
Artık ismini sen koyma İsmi zaten en Başından Koyulmuş!.