Anamız, babamız, eşimiz, kardaşımız, arkadaşımız Türkçe’dir.
Evimiz, obamız, yaylamız, köyümüz, beldemiz, şehrimiz Türkçe’dir.
Milletimiz, vatanımız, bayrağımız Türkçe’dir.
Doğduğumuz yer, Türkçe’nin vatanlaştırdığı yerdir.
Öleceğimiz yer, Türkçe’nin ölümsüzleştirdiği yerdir.
Anamızdan emdiğimiz süt, yediğimiz ekmek, içtiğimiz su Türkçe’dir.
Aldığımız nefes Türkçe’dir.
Konuştuğumuz ilk söz Türkçe’dir.
Günümüzü aydınlatan güneş, gecemizi aydınlatan ay Türkçe’dir.
Çocuğumuzu sevdiren, gencimizi coşturan, büyüğümüzü olgunlaştıran Türkçe’dir.
Yazdığımız şiir, yaptığımız mimarî, çizdiğimiz resim, bestelediğimiz müzik Türkçe’dir.
Sevdamız, sevgilimiz, aşkımız Türkçe’dir.
Söylediğimiz türkü, şarkı Türkçe’dir.
Çaldığımız saz, davul-zurna Türkçe’dir.
Oynadığımız bar, tuttuğumuz halay Türkçe’dir.
Sevincimiz, mutluluğumuz Türkçe’dir.
Acımız, kederimiz Türkçe’dir.
Sorunumuz Türkçe’dir.
Dünümüz Türkçe’nindi.
Bugünümüz Türkçe’nindir.
Yarınımız Türkçe’nin olacak; elbet, Türkçe’nin olacaktır.
Türk’ü insanlaştıran Türkçe’dir.
Türk’ü güzelleştiren Türkçe’dir.
Türk’ü destanlaştıran Türkçe’dir.
Türk’ü Türkleştiren Türkçe’dir.
Türk’ü Müslümanlaştıran Türkçe’dir.
Sözün özü;
Türk’ün her şeyi Türkçe’dir.
Türkçe var oldukça, Türk hep var olacaktır.