Ümmetin seni özler içten içe…
Ah efendim;
ümmet seni özler aslında içten içe -farkına varmaz-
bir gelsen de hayatımızı hay’a doğru çizsen..sevdalarımızı, yüreğimizin fırtınalı bir deniz gibi olduğu şu dönemde aşk’a erdirsen..yelkenleri kontrolüne alsan..
Ah efendim
sensiz bu alem bize yabancı kalıyor; yalancısı oluyoruz inandıklarımızın…yalancısı oluyoruz yüreğimizin..avunamıyoruz ki avutalım sol yanımızı.bir gelsen ağrımayacak o tarafımız; ağır gelmeyecek hayat bize. biz yükle(n)meye talip olacağız sevdayı heybemize.bir gelsen, pervanesi olacağız aşk’ın; razı olacağız yanmaya..
Ah efendim
şimdilerde her halimiz bir garîb! sevdalarımız anlamsız; sevgimiz -kuş kadar hafif- her rüzgarda savruluyor bilmediğimiz sokaklara; toparlayamıyoruz hallerimizi bir’de! toparlanıp gidemiyoruz bir’e..
şimdilerde sevdiklerimiz de bir garîb; bize değer vermez, vefamızı bilmez…
Ah efendim
bir gelsen şu gönül evimize; müsrifliğimizle duygularımızın bereketini boşluğa savurur bulursun bizi. bir yerleri doldurabilmek için, daha büyük boşluklara razı olur halde bulursun bizi; bizi boşluğa düştüğü halde içinin huzuru aradığını fark edememiş halde bulursun…

Ah efendim


aradığının “sen” olduğunu bilmeyen bir ümmet mi olduk biz yoksa aramanın mahiyetini mi bilemez olduk? bulma ümidimiz mi bitti yoksa; bulanları gören gözümüz mü köreldi? yüreğimizin üzerindeki perdeler kalınlaşır da kalınlaşır; hikmeti setreyler yüreğe karşı...




Ah efendim


ümmet garîb kaldı doğup büyüdüğü kentte; içinde. ümmetin içi vasfını değiştirdiğinden olsa gerek, tanıyamaz oldu kimse kendini..tanıyamaz olduk birbirimizi; kendimizi…bundandır ki efendim, uzak kaldık bizim vasfımızla değerli kılan’a; uzaklaştık bilgisizliğimizin dehlizinde…efendim, bize bir nefes eyle; ümmetine düşkün bir peygamber duası; içimiz özler inşirahı…


efendim, artık iftidah zamanımızdır; bize dua eyle..bizi huzuruna çağır!bu garîblik bize dokundu…




Ah efendim


bu garîblik bize dokundu…


gel de bize “yâr” olmayı anlat, sevmeyi, sevilmeyi,


vermeyi, verdiğinin ardından bakmamayı,


/ ummadan vermeyi /


bize hayatımızın efendisi olmayı öğret,


bize irademizi elimizde tutmayı öğret,


bize yüreğimizle konuşmayı öğret,


murakabemiz, seni yüreğimize murakıp bilişimizi getirsin….
gel de hallerden hale geçiş yapalım artık,
bitsin şu oyalanma faslımız,
dizinin dibinde oturup sevban misali yok olalım gözlerinde,
sevelim aşkla vuslat eyleyen hıçkırıkları....
gel de şikayet etmeyelim artık acı’dan,
dilimiz hep şükre

alinti