Köylü oğlan ve babası büyük şehre ilk defa gelmişler. Alışveriş merkezinde zemin kattaki iki gümüş renkli parlak duvarın ağır ağır açılıp kapanması
ilgilerini çekmiş. “Bu ne baba?” diye sormuş oğlan. Hayatında hiç
asansör görmemiş.
Baba “Bilemiyorum oğul..” demiş.

Onlar bu ilginç şeyi nefeslerini tutup izlerken tekerlekli sandalyeli yaşlı bir kadın sağa
sola kayan gümüş renkli duvarlara doğru gitmiş ve bir düğmeye basmış.
Duvarlar açılmış, yaşlı kadın yoğun ışıklı küçük bir odaya girmiş,
duvarlar kapanmış.

Oğlan ve babası kapının üzerindeki küçükten büyüğe
doğru yanıp sönen ışıklı rakamları izlemişler. Son rakamdan sonra aynı
sırayla bu sefer geriye doğru ışıklar teker teker yanmış. Sonunda duvar
iki yana kayarak açılmış, dışarı 24 yaşlarında incecik muhteşem bir
fıstık çıkmış.

“Oğlum” demiş adam kızdan gözlerini ayıramayarak,

“Koş..
Koş ananı getir!..”