Gülüşümü kalbi kırık birine verdim
İstedim ki benden bir şey kalsın
Yüzüne mana gelsin istedim
Aldı gülüşümü yerlere çaldı o
Bilemezdim...
...
Sonra gitti
Ve hala kırık yüreği hayata
Benim yüzümdeyse
Yine bir sitem kaldı...

Kaçtı...
Keşke ayrılmakla kalsaydı.
Sırrını sakladığını sanıyordu
Kaçarken yakalandı

Onu tüm hayattan soğutan
Ve saflığını linç eden
Nereye gitse durmadan peşinden gelen
Onu her yerde yakalayan pişmanlığı vardı...

Ayrılmadı o benden
Kaçtı...
Ama kaçabilmiş değil geçmişinden

Şimdi terasta birasını yudumlayıp
Mevsimin yaprağı gibi dökülüyordur.
Koymuştur Ortaçgil’in kasetini
“sensiz olmaz” ı dinleyip ağlıyordur...

haklı bir firardı onunki belki de
kızamazdım
dur gitme diyemezdim...
ben sırrını çözmeden ayrılmalıydı
sevemezdim...

ama ayrılmadı o
kaçtı
keşke sadece ayrılmakla kalsaydı...