Çevrimdışı

istanbul sakla sesimi
sönerken ışıklar tek tek evlerden
odalarıma sinsin yalnızlığım
gölgeler büyürken duvarlarda
çığlıklar aksın sözcüklerden

istanbul adımla ruhumu
karanlık sararken sokaklarımı
acılar yakarken sızım sızım
yağmurlar süzülsün çatlaklardan
çınlatsın sesimin ışığını çoğaltarak

istanbul dokun bana
rüzgârın girsin pencerelerden
sarsın sonsuzluğumun aynasını
sırını doku bilinmezliklerime
açılsın nefesimin buğusu

istanbul durdur saatimi
yolculuğum senden geçerken
çöker tortular suyun dibine
bekler bir çalkantıyı
vuran ışığın huzmeleriyle...
...
ey şair
nefesle gökyüzünü
fırtınalardan arta kalan gücünle
sarıl gökkuşağına
aydınlansın salıncak...

uçsun saçların hayatı kucaklayarak...