Çevrimdışı

Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.



Buraya ne yazsam boş geliyor nedense yazıp yazıp sildim bütün yazdıklarımı.. Dökemedim satırlara.. O zamanlardan yüreğimi çok acıtan bişeyi sizlerle paylaşacağım..

Doğduğum ev bu depremde ağır hasar aldı ve yıkıma karar verildi.. Yıkım ekipleri gelmiş babamlarda köşede oturmuş onları izliyorlardı bende babamın yanına oturdum sessizce tutamadım kendimi çocukluk mu dersiniz anılar mı başladım hüngür hündür ağlamaya.. Babam döndü baktı ben dedi noldu? dedim ''baba deprem yıkamadı evimi kepçeler yıkıyor''.. dedi üzülme gülümsedi..

of.