Siyaset öyle tuaf bir olgu ki, trilyonların açamadığı kapıları açar. Örnek verelim; Adam vardır, para babası, mert, dürüst. Trilyon harcasan lafını geciremezsin. Ama onun inandıgı ideolojiye mensup bir siyasetciyseniz, yada devletin üst erkanlarından biriyseniz, her istediğini kolayca yaptırabilirsiniz.

Farkedemediğimiz birsey var, Cumhuriyeti kurduk sene 1923. Sonraki yıllarda çok partili siyasi dönemlere geçiş çalışmaları, hüsranlar, hezimetler derken 1950 Cumhuriyetin baş aktörü olması gereken ve öyle olan dönemin başbakanına idam. 1960 tık darbe. Cumhuriyet ve darbe? Tam toparlanma başlarken 1980 tık bi darbe daha. Hemen sonrasında kurulan bir terör örgütü ve heybeye giden milyarlarca lira..

Kendimize şu soruyu soralım, Biz Türkler Cumhuriyet yani demokrasi rejimine ne kadar ayak uydurabildik? Bunu ne kadar başarabildik?

Ne kadar eleştirsek de içinde siyasetçi olan bir topluma girilince yapı değişir. Saygı, sevgi, hörmet, protokol yada tam tersi. Yalakalıgı seven insanımızda siyasetçiye sürekli yalakalık yapar. E efendim, şöyle bir uygulamaya geçicez, sizde aramızda olun. - Ne kadar bir ücret gerekli? - Aman efendim siz bizim genel başkanımızsınız, vekilimizsiniz, vs lafı mı olur? - Asgari ücreti belirleyip bana bildirin. ve en düşük ücrete olay kapanır. bu işler hep boyle olmustur, olmaya da devam edecektir.

O geldi yedi, bu geldi yedi, şu geldi yedi demek, basit siyasettir ve afedersiniz ama cahilce söylenmiş bir sözdür. Kendimizi artık aşmamız lazım. Bu tartışmalar ile olduğumuz yerde sayıyoruz görmüyor musunuz?

Umarım ne demek istediğim anlaşılmıştır.