Çevrimdışı

Boşa bunca heder,o olsaydı çekmezdi senin kadar elem keder
Ya yüreğinin ipini kes,ya da onu gerçekten öldür diyor çok bilmişler..



Söylenmesi en kolay sözdür vazgeç demek.Ümidin tükendiği,hislerin güçsüzleştiği zamanlarda fısıldar birileri kulağınıza yenilgiyi.Reçete okunaklıdır,anlamak için gözlerinizin yüreğiniz kadar yorulmasına da gerek yoktur.Vazgeç bu sevdadan, yaşadıklarından,gerektiğinde her şeyden.Kapıyı çarpıp gitmesini bilmeli insan ya da o kapının ardında bıraktığın yüreği ne halin varsa gör diyerek cezalandırmalı.Çaresizce dinlersin,konuşmak istersin ama suskun kalmaya razı olursun.Söylediklerin o kadar anlamsız gelecektir ki karşındakine,bilmediği bir lisanda konuştuğunu sanır herkes..



Anlatamamak zordur, onun yüreğinin sendeki önemini.Ki çoğu zaman da anlatamazsın.İç çekişler,uykusuz geceler ömürden çalınan ziyan edilmiş gibi görünen zamanlar kayıptan sayılıyor miadı dolmuş aşklarda.Ben milatsız aşklara inanan biriyim,içtiğim süt yediğim aş gibi değil ki benim aşkım.Son kullanma tarihi kalp atışlarıma endeksli.Bu yüzden kalp atışının durması gerekir aşkın ölmesi için..




Ben aşkı öldüremeyenlerdenim..



Her kahraman yüreğinizi fethetmeden önce sıradan biridir.İkinci tekil şahıs olmak,bir krallığa hükümdar olmak kadar zordur.Aşılması gereken engeller,kazanılması gereken güven söz konusudur.Kanlı değildir sahip olmalar,istersin o ikinci tekil (SEN) olur,istemezsin o sende diğerlerinden biri olarak kalır.Dönüşümü zaman alır,hele yüreğin sevdi mi onu sen sen olmaktan çıkar,ona bürünürsün.Delice bir tutku,inanması zor bir mucize,gülmeye ağlamaya sebebin,asiliğn,deliliğin..İşte ben dediğin yerde,senden geriye hiçbir şey kalmamış Sen’in..Aşk bu yüzden hep bir başkasına mal edilir.
Bir şarkıdır sevgili.Şarkının sevilmeye gereksinimi vardır, ansızın söylenmelidir.Yürüdüğün yolda,içtiğin çayda,saçlarını rüzgarla savurduğunda,kıyıda köşede her yerde..Laf aramızda Sezen’i bu yüzden severim.Onca şarkının içinde binlerce kahramanı nasıl yaşatıyor bu kadın,abı hayat gibi can veriyor nazenin..
Bir romandır sevgili çoğu zaman.Sevdiğin roman kahramanı, yüreğinin efendisinin kopyasıdır.Korkusuzdur,yalansızdır,sevilmeyi en çok hak edendir.O istemeye görsün,senin için gökteki yıldızla odanı aydınlatır,kokusunu dahi bilmediğin çiçeklerle yüreğini titretir..Okudukça çoğalan sayfalarda,tükenmek nedir bilmeyen kalemle yazılan söz,cümledir sevgili..




Sen aklımdayken
Aşk var mevsim bahar,
Genzimde tazelenmiş anlar,anılar
Bekle adam
Merak etme hazana yazılmış önsözler de mevcut
Ama önce izninizle anılara,sana saygı duyasım var..

Unutmadan,vazgeç diyenlere de sözüm var..
Evet,
Gün gelir
Şarkılar biter
Romanlar yorar
Kalp ağlar
Ölür kahramanlar..
Ölümsüz olan Tanrılardır,değil insanlar..




Ben vazgeçmeyi bilemeyenlerdenim..



Yaralara merhem diye,alışıyorum sürüyorum.
Birazdan diner ağrılar
Acele etmeli,daha sırada,merhem bekleyen başka başka yaralar var.

__________________

Rüzgarda savruk, Başına buyruk ~