| Cevap: Elveda
Geldim, bekle. Ne olur "çok bekletmedin" de.Yüzünün bu hali ne.Görmüyor musun buradayım işte.Her yerinde tüm kendimle.Sorma zor kaçtım o kentten, bulup aralık bir pencere zor sıyrıldım bahçeden.Beni arıyordur aşk şimdi her yerde.Köşe bucak soruyordur gördüğü her kıyısızyüzden.İnanamıyorum, aşkın bu kadar kokusunun sindiğine üzerime.
Gider değil mi yalnızlık, kalmaz bu koku bizimle?Ama şimdi yol boyu kendi kendime, bak yapma böyle dönerim yoksa geri o kente. İyi tamam, nasıl bilirsen öyle yap.Alışkınım zaten aşktan deliliğe. Kendi kendimle dertleşmeye.Ne kadar bekleyeceğim peki, ne kadar uzağa gidince unutacağım,bari onu söyle.
Böyle biraz garibim istersen aslını, apar toparım.
Cemre gibi düşmüş, karlarının en girilmedik soğuğundayım.
Sanki öpüşmenin en ayıbında, yüzü; aşağının en yakınındayım.Beklemekteyim ve çıplak bir yel gibi esmekteyim bir türkünün üzerine.
Şimdi şiir var değil mi önümüzde.İçinden geçtiğimiz köy şiirdi, şimdiki duraktan şiir alacak bizi ve şiirin merkezine bırakacak.Şimdi şiir zamanıdır değil mi.Misafir etmez hiçbir düzyazı böyle kaçak böyle isyanlı halde ikimizi?
Dinlemez, söylemez değil mi hislerimizi?
Nasıl gidilir acaba buradan içinde kalanlara, nasıl çıkılır keşkeli zamanlara.Uçup konabilmek mümkün mü ta en başlara bildiğin kadarıyla.Varsa eğer öyle bir şans, girmek isterdim çünkü elinde elma aromalı şeker yalayan bir çocuğun ruhuna.
Konuşuyorum yalnızlık,çünkü konuştukça düşünmem değer kaybediyor, gözlerimden düşüyor ağlamak.
Ağlamayı bile beğenmiyorum.
Ah yalnızlık, kimbilir hangi kalabalığın yalancısısın, kanadı yırtık turna kalıntısısın.Ah yalnızlık kimbilir hangi yolcunun sisli vedasısın.Hüznü tamamlanmamış bir kış yarasısın.
Her aşk sonrası sığındığım o boş odasın.
Çok beklettim mi yalnızlık?
Biliyor musun, iyi ki hep oradasın.
__________________ Rüzgarda savruk, Başına buyruk ~ |