Küf kokulu harflerin ceplerinde bir masal saklıyor ömrüm;
ismine "sus" düşmüş..
GönüL infiLak haLinde şimdi ayrıLık fırtınası boğazıma kaçan.. Siyahımın şafağı söküyor yine.. Görüyor musun? Ölüme doğarken üstüme yıkılıyor bu koca şehir!... İnan bana Her gün yüzümü döndüm...Küskün güneşe hep selam durdum. ....
Değil benden yana ama
Suçsuzum!..
Artık versen ellerini...Neye yarar cansesim? ..Gözyaşlarımı aralasan
Neye yarar? ..Umudu düşürdüm ellerimden..Yamayamadım! ..Ve ben dağıldım ardından...
Ellerim bir duada asılı kaldı!
Derman/sızım ...
...
...
Sen hep gelme! ..aminlerdir benim azığım!.. oyy yaralı yalnızlığım!
oyy gidişi dermansızım! sensizlik hüznüme biçim biçim bak dinle! ne diyor içim.....
"GözLerimde birşey var nem gibi..
peki AŞK korur mu beni ANNEM gibi..?"