Biten bir gecenin ardından
Bir koşuşturmacadır gider
Ay, devrederken ışığını güneşe
Güneş te devralmaya hazırlanır
Ayda ki emanetini
Bir kısır döngüdür bu
Sürüp gider sessizce
Gecesiyle, gündüzüyle
Karanlığıyla, aydınlığıyla
Geçip giden kocaman bir gün daha
Ya geçip giden o kocaman günün içerisinde!
Bizler ne yapıyoruz dersiniz yaşama dair?
Bizim yaşamda ki rolümüz ne?
Bence kocaman bir hiç...
Yaptığımız tek şey
Oturduğumuz yerden ahkâm kesmek
İşimiz gücümüz birilerini çekiştirmek,
Hep birilerini suçlamak...
Bunu yaparken de
Her zaman olduğu gibi,
Yüklenilecek bir de günah keçisi bulmak...
Önce devlete yükleniriz
Kızarız, kızarız, kızarız
Peki onu başa getiren kim?
Biz
Sonra çevreye yükleniriz, pis buluruz
Peki, ya çevreyi kirleten kim?
Yine biz...
Ha bir de kenar mahallelili der yükleniriz
İşimiz yüklenmek ya
Bir de günah keçisi bulmak,
Hiç kaçmaz, hemen yazıp çizeriz
O da yetmez bir de şiir patlatırız,
Şiir ki ne şiir, edeb, edebiyat arama,
Edebinden uzak mı uzak
Oysa şair demek önce edep demektir
O yoksa ne kadar çok edepli,
Ya da, ne kadar edep/siz olduğu da ayrıca tartışılır...
Bazen düşünüyorum da;
Bütün bunlara ne gerek var diye
Seçtiklerimize, seçeceklerimize dikkat etsek
O zaman gelirmiydi bunlar başımıza?
Hayır
Çevremizi temiz tutmaya gayret göstersek
Pis bulur muyduk etrafı?
Yine hayır
Gelelim kenar mahallelilere
Öyle diyorlar ya kendilerini beyefendi sananlar
Ben aslında bu sözü hiç sevmiyorum
Bu söz sadece sahibini bağlar diyorum
Gecekondu desek daha doğru olmaz mıydı?
Şimdi soruyorum arkadaşlar
Kenar mahallelili nedir diye?..
Hangimiz?
Kenar mahalleli olmadık ki, yeri geldiğinde
Ben eşimin görevi gereği,
Çok oldum aralarında
O dışladığımız
Kenar mahallelili diye adlandırdığımız
Bazılarının da paçavradan söz edercesine bahsettiği,
O insanlar
İnanın birçoğumuzdan çok daha insanlar...
Neyi gördüm onlarda biliyor musunuz?
O tertemiz yüreklerind ki, saflığı ve duruluğu
Bazılarımız onları dışlarken, onlarsa
Ne yapmaya çalışıyorlardı dersiniz, bizi taklit etmeye
Bizler gibi olmaya
Hiç hak etmediğimiz halde
Sanki onlardan çok üstünmüşüz gibi...
Bize değer verip,
Konuşmalarını dahi özenle, tane tane seçiyorlardı
Aman bir pot kırmamak adına...
İşte o zaman annemin,
Kendini bilmez densizler için,
Sıkça kullandığı bir sözü gelir aklıma
Öyle bir söz söyle ki, sözünden ibret alsınlar,
Söz söylemesini bilmez isen,
Sükût eyle, seni insan sansınlar
O deyimin doğruluğunu,
Ne kadarda yerinde kullanıldığını
Aralarında yaşadığım o dönemlerde,
Onlarda gördüm ben
Çünkü kenar mahallelili diye adlandırdığımız o insanlar,
Bu sözün anlamını,
Biz şehirlilerden çok daha güzel kavramışlar
Şimdi soruyorum size?..
Hangimiz daha şehirli
Hangimiz daha kenar mahallelili
Ya da
Hangimiz daha insan
Ve yaşadıkları mekânsa onlara bu adı verdiren
Öyle olmaları,
Sadece ve sadece onların kötü kaderi...
Bu bozuk düzenin onlara yüklediği ağır vebali selam dua