| Cevap: Güzel sözler.
Mutlaka gelecekti, elimi sıkışından anlamıştım bana bu sözü verdiğini..Bir kaç günden beri aramızda karşılıklı konuşma isteği vardı..Bütünüyle anlaşacağımız anı, hangi utanç geciktiriyordu ?..Korkunun heyecanlarını andıran taşma noktasına gelmiş yaşamın dizginlediği, sevilen eşin karşısına çıkarken genç kızları heyecanlandıran bir utançla insanın içini açamadığı anlarda duyguları ezen titremeyi o da seviyordu belki benim gibi..? Zorunlu bir hale gelmiş bu ilk açılmayı ; Birikmiş düşüncelerimizle kendimiz büyütmüştük...*
|