Çevrimdışı

SEN BİLMEZSİN




Cesurluğumun zirvesinde bir aşk.
Sen bilmezsin sevgilim.
Seni tanımadan önceleri,
Boş bir kuyunun içinde tükürüğümde yüzerdim.
Sevmeyi bilmezdim ben.
Dokunmak, öpmek, sarılmak sanardım sevgiyi.
Beni birazcık sevsin diye öperdim kadını.
P*ç diyorlardı bana sevgilim.
Anıl serseri diyorlardı.
Ben.
Ben büyüdüm sevgilim.
Dokunamadığım ellerinde büyüdüm.
Öpemediğim dudaklarında, şehvetinin kollarına düştüm.

Sen bilmezsin sevgilim.
Yağmur altında sırılsıklam yürürken gece yarısı,
Sol elimi yumruk yapıp,
Avcumun içinde ki ellerini korudum yağmurdan.
Neyin nesi bir heyecanla sokağın köhnesinde,
Şehvetle seferber, yağmurla öpüştüm.
Dudaklarımı ısırıyordu bir yandan gözyaşlarımın tuzu.
Dişlerim batıyordu dudaklarıma.
Dişlerim dudaklarımı kanatıyordu,
Tırnaklarım avuçlarımı.
Sen bilmezsin sevgilim.
Yağmur ıslatıyordu bedenimi.
Ellerimi yağmur tutuyordu.
Dudaklarımı yağmur temizliyordu.

Sen bilmezsin sevgilim.
Sokağında voltâlar attım geceyarıları.
Belki de karşı komşunun apartmanına oturup sigara yaktım hep.
Belki sokağı şaşırıp, köpeklere bile maskara oldum.
Sen bilmezsin sevgilim.
Ben senin peşine çok madara oldum.
Karga pisledi üstüme kaç kez.
Başımı doğrultup küfür bile etmedim.

Sen bilmezsin sevgilim.
Yedi gün, 24 saat ara vermeden nefesle aldım seni.
Nefesimi geri verirken,
Yeniden sana hazırladım bedenimi.
Yarı ölüm derler ya uykuya,
Uyurken bile ölmedim.
Sol omzumda sana yerini hazırlayıp,
Başımı sana devirdim yastığımda.
Sen uyudun,
Seni takip etti gözlerim...

Sen bilmezsin sevgilim.
Ben seni bilmediğim bir kentin,
Bilmediğim bir sokağında,
Bilmediğim bir sokak lambası altında sevdim.
Ben seni kuşlara sormadım.
Ya da martılara.
Martılara küstüm zaten.
Seni daha çok sevdiğimi görünce terkettiler.
Hemen su koyuverdiler.
Oysa o kadar da sözleşmiştim Haydarpaşa İskelesinde.

Sen bilmezsin sevgilim.
Her doğan güneş senden geliyor,
Her batan güneş sana geliyor.
Ve ben her gece,
Ay Dede'yle birlik olup
Doğacak güneşle seninde gelmeni bekliyorum.
Sen bilmezsin sevgilim.
Geceleri soğuk oluyor Haydarpaşa...

Sen bilmezsin sevgilim.
Aslında nasıl yanıp tutuşuyorum sensizken.
Nasıl içim içimi yiyor sensizken.
Gözlerimde ki uykusuzluğu bilmezsin sevgilim.
Artık uyumuyorum geceleri.
Gündüzleri de kahvaltı yapıp dışarı çıkıyorum.
Senin anlayacağın;
Senin olmadığın uykuya lanet ediyorum.
Yanıma geliyorsun bazen.
Yatağa uzanıp beni ateşe çağırıyorsun.
Biliyorum, biraz uyumam için yapıyorsun.
Kırmıyorum seni.
Doya doya sarılıyorum 2 saat.
Sonra uyanıp seni yolcu ediyorum.
Sen bilmezsin sevgilim.
Sen giderken ben çok ağlıyorum...

Sen bilmezsin sevgilim,
Ben bu satırları neden yazıyorum.
Bana hiçbir şey sorma sevgilim.
Senin olmadığın hiçbir şeyi sevmiyorum...



Anıl Şimşek 05.12.2009 03:57