| Her Gecenin Bir Sabahı, Her Sıkıntının Bir Ferahı Vardır
Bir zaman, okyanusta yol alan bir gemi kaza geçirerek batar.Gemiden tek bir kişi sağ kurtulur.Kurtulur kurtulmasına ama, hayatı oldukça zor olacaktır artık... Dalgalar bu adamı küçük,ıssız bir adaya kadar sürükledi. Adam kendisini kurtarmasıiçin sürekli Allahü Teala'ya yalvardı, yakardı, yardım gelir umuduylagözlerini ufuktan alamadı. Ama ne gelen oldu, ne giden…Yeni hayat tarzına alışması gerektiğini düşünmeye başladığında, rüzgardan, yağmurdan ve zararlı hayvanlardan korunmak için ağaç dallarından ve yapraklardan bir kulübe yaptı.Sahilde bulduğu, gemiden artakalan konserve, pusula gibi eşyaları bu kulübeye koydu. Günler hep aynı şekilde geçiyordu.Balık avlıyor, pişirip yiyor ve ufku gözlüyor,kendisini kurtarması için Allah’a dua ediyordu. Bir gün içecek su bulmak için çıkmıştı,geri döndüğünde kulübesinin alevler içinde yandığını gördü. Dumanlar döne döne göğe yükseliyordu.Başına gelebilecek en kötü şeydi bu.Yıkıldı… Keder ve öfke içinde donakaldı. Şimdi bu ıssız adada, başını sokabileceği bir kulübe de kalmamıştı. "Allah’ım, ne yapacağım ben şimdi?" diye feryat etti.O geceyi keder ve üzüntü içinde geçirdi.
O kadar dua ettiği halde, başına bu felaketin neden geldiğini anlayamadı...
Ertesi sabah erken saatlerde, adaya yaklaşmakta olan bir geminin düdük sesiyle uyandı! "Benim burada olduğumu nasıl anladınız?" diye sordu bitkin adam kendisini kurtaranlara.
Cevap onu hem şaşırttı, hem de utandırdı: "Dumanla verdiğiniz işareti gördük!
Acılar bazen, derinlerinde gizlenen tatlı hediyelerle dolu.İnci tanesinin, sert kabuklar içinde, denizin derinliklerinde gizlendiği gibi... Bize düşen feryat figan etmek değil,sıkıntıların ardındaki ferahlamayı,kara günlerin ağarmasını, gecelerin güne dönmesindeki mutluluğu görüp sabretmeyi bilmek değil mi?
“Vâki olanda hayır vardır” unutmayalım.
aLntı
__________________ Rüzgarda savruk, Başına buyruk ~ |