Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.
Bir Kitabın Öyküsü
Aylardır sessiz,ıssız küçük bir kitaplıkta uçlarım kıvrık,eğrilip bükülüp duruyorum.
ahlayıp vahlamak ne çare! beni sadece diğer arkadaşlarım duyuyor.Onlarda ben gibi çok kötü haldeler...
Evin çocukları çok tembel kitap okumayı bırak ödevlerini bile yapmıyorlar...Ben ve diğer arkadaşlarım aylardır kapağımız açılmadan bekliyoruz.
Oysa bizi açıp okusa bizden faydalansa ne iyi olurdu. Ay ne oluyor! oda ne?
-Ay kapaklarım ne oluyor?burası çöp olmalı,beni çöpe attı kıymetimi bilemedi bilgileri okumadan ne yaptı bu çocuk?
Bu günümde karanlıkta ,diğer kağıt parçalarıyla geçti.Kendimi kötü hissettim çok üzüldüm.Bu ayak sesleri de ne?-hey ben burdayım bakarmısın?çocuk elindeki çöpü atmadan beni gördü.Sayfalarıma baktı, baktı ne güzel şeysin sen bana derslerimde çok yardım edeceksin dedi ve aldı.Sen gibi çok faydalı kitabı nasıl çöpe atarlar diye kızdı.
sonra güzelce kitabı alıp evine götürdü ciltledi,sonrada bir çocuğu okşarcasına sayfalarıma baktı ve diğer kitaplarının arasına koydu.Tabi beni okumayı hiç ihmal etmedi...
Böylece kitapta layık olduğu yeri sevgiyi buldu...
Kitaplar Bizim En Değerli Hazinemizdir.