| Cevap: Kırdığım/kırıldığım kişiler için...
Uzun uzun bunları anlattığın için, teşekkür ederim. Biz insanlar(bazılarımız hariç) hep şöyle yaparız;
Çocuğumuz sınava mı girecek? Otur, haftalarca dua et. Sınava girdi çıktı, ne oldu? Allah'ı anıyor musunuz tekrar? Hergün duanızı etmeye devam ediyor musunuz? Ne yazıkki, hayır..
Bir tanıdığınız kaza yaptı. Otur, saatlerce dua et. Başarıyla çıksın, hastahaneden. Sonrası ne? Çıktığına çok sevindim, şükürler olsun. Yürü bunu akşam barda kutlayalım? Akşam, bizim evde kutlayalım vs.. Daha dün namaz kılan adama ne oldu? Bir anda ettiği duaları unuttu, Allah'ını unuttu; bara, sabahlara kadar içmeye gitti. Peki neden? Allah, onun sevdiğini dualarıyla ayağa kaldırdı diye. Bunun karşılığı Allah'a, bu mu olmalı? Bunun karşılığı Yaradana daha fazla bağlanman, duyulduğunu, bilindiğini hissetmen, ibadetlerine devam etmen, eksiklerini tamamlaman gerekmez mi?
Dualarımızı, Allah'a olan sevgimizi, sadece bir an değil, her an yaşatmalıyız. İşimiz bitinceye kadar değil, mutlu oluncaya kadar değil. Mutlu olunca da devam ettirmeliyiz...
__________________
en büyük servet itibardır. |